Uiteindelijk zal een kinderrechter op een zitting definitief uitspraak doen over je strafzaak.
Je bent verplicht om op die zitting te komen. Dit staat in de dagvaarding.
De zitting is niet openbaar, we noemen dat “achter gesloten deuren”. Dat betekent dat alleen de mensen die zijn opgeroepen erbij mogen zijn. Deze regel is er om jouw privacy te beschermen. De kinderrechter kan wel aan anderen toestemming geven om de zitting bij te wonen, bijvoorbeeld aan het slachtoffer. Sinds 1 januari 2011 is het ook voor je ouders verplicht om aanwezig te zijn bij de zitting.
In de zittingszaal bevinden zich een officier van justitie (links in de zaal), een kinderrechter (middenin de zaal) en een griffier (rechts van de rechter; de griffier schrijft op wat er tijdens de zitting wordt gezegd).  In zeer ernstige/ingewikkelde zaken zullen er drie kinderrechters aanwezig zijn in plaats van één.
Als  de zitting begint controleert de kinderrechter je personalia en adresgegevens. Hij vertelt je ook  dat je geen antwoord hoeft te geven op vragen. Dat heet cautie. Daarna krijgt de officier van justitie de gelegenheid om te vertellen waarvan je wordt beschuldigd. De kinderrechter vraagt aan je wat je van de beschuldiging vindt en neemt het strafdossier met je door. Ook je persoonlijke omstandigheden worden besproken. Als er getuigen en deskundigen zijn, worden die gehoord.
De kinderrechter is onpartijdig. Hij staat niet aan jouw kant. Hij staat ook niet aan de kant van de officier van justitie. Hij geeft een oordeel over de beschuldiging. Hij doet dit onder andere aan de hand van de gegevens die hij van de officier van justitie krijgt, de rapporten van de Raad voor de Kinderbescherming en eventueel andere deskundigen en jouw verklaring.
Als de kinderrechter alles heeft gehoord geeft hij het woord weer aan de officier van justitie. Die vertelt nog eens wat er volgens hem allemaal is gebeurd en waarom hij vindt dat je een straf moet krijgen. Dat heet een requisitoir.
Daarna krijgt je advocaat het woord om te vertellen wat hij van de zaak vindt. Hij komt op voor jou en jouw belangen. Dit noemen we een pleidooi.
Als laatste krijg jij de gelegenheid om iets te zeggen. Je kan dan bijvoorbeeld zeggen dat je er spijt van hebt of juist zeggen dat je onschuldig bent.
Als de kinderrechter vindt dat niet is aangetoond dat je het strafbare feit waarvan je wordt verdacht hebt gepleegd, wordt je vrijgesproken. Vindt de kinderrechter het bewezen dat je schuldig bent, dan beslist hij of je een straf krijgt en welke. De tijd die je in voorlopige hechtenis hebt gezeten wordt afgetrokken van de straf die je van de kinderrechter krijgt. Als je je goed aan de schorsingsvoorwaarde hebt gehouden zal de kinderrechter daar ook rekening mee houden. De kinderrechter zal gelijk na de zitting of uiterlijk na twee weken beslissen. De beslissing van de kinderrechter heet een vonnis.
Als je het niet eens bent met dat vonnis kun je binnen 14 dagen in hoger beroep gaan. Je zaak wordt dan nog een keer beoordeeld door een hogere rechter bij het gerechtshof. Ook de officier van justitie kan in beroep gaan.
Op deze site kun je meer informatie vinden over de straffen en maatregelen die de kinderrechter en/of de officier van justitie kan opleggen.